Entertainment theology: new-edge spirituality in a digital democracy

این پایان کلیسا است که ما آن را می شناسیم. در دنیای دیجیتالی متصل، مردم از طریق فرهنگ پاپ به دنبال پاسخ های معنوی هستند. بری تیلور در Entertainment Theology استدلال می کند که مسیحیان به جای عقب نشینی باید «درباره مقدسات تجدید نظر کنند» و وارد گفتگوهای جهانی درباره خدا - در فیلم، ادبیات، تلویزیون و موسیقی - شوند یا با انقراض روبرو شوند. تیلور با گرفتن عکس‌های فوری از الهیات، مطالعات فرهنگی، جامعه‌شناسی و فرهنگ عامه، عوامل بی‌شماری را که از دهه 1970 بر زندگی مذهبی تأثیر می‌گذارند، از جمله فناوری، مد، افراد مشهور و ارتباطات جهانی بررسی می‌کند. او به دور شدن از دین مسیحی سنتی توصیه می‌کند و در عوض جلوه‌ای از مسیحیت را به‌عنوان دینی نه در گذشته، بلکه در حال و آینده پیشنهاد می‌کند. برای دانشمندان، دانشجویان حوزه علمیه، ناظران فرهنگ، و خوانندگان کلیساهای نوظهور، الهیات سرگرمی امیدهای قابل تأملی را برای آینده مسیحیت ارائه می دهد.

It's the end of the church as we know it. In a digitally connected world, people are seeking spiritual answers through pop culture. Instead of retreating, Christians must "rethink the sacred" and enter global conversations about God—in film, literature, TV, and music—or face extinction, argues Barry Taylor in Entertainment Theology. Taking snapshots from theology, cultural studies, sociology, and pop culture, Taylor explores a myriad of factors affecting religious life since the 1970s, including technology, fashion, celebrity, and global communications. He exhorts a move away from traditional Christian religion, proposing instead a manifestation of Christianity as a religion not of the past but of the present and the future. For scholars, seminary students, culture watchers, and emerging-church readers, Entertainment Theology offers thought-provoking hope for Christianity's future.