Ohio and Erie Canal

جرج واشنگتن برای اولین بار در سال 1784 ایده کانالی را ارائه کرد که دریاچه های بزرگ را به سیستم رودخانه اوهایو-می سی سی پی متصل می کند. با الهام از کانال ایری در نیویورک، ایالت اوهایو در سال 1822 مسیرهای نقشه برداری را برای بهبود داخلی بزرگ خود آغاز کرد. پروژه یک دهه بعد تکمیل شد، کانال اوهایو و ایری به طول 309 مایل، کلیولند، آکرون، ماسیلون، دوور، روسکو، نیوآرک، کلمبوس، سیرکلویل، چیلیکوث، ویورلی و پورتسموث را به هم متصل کرد. موفقیت فوری بود، زیرا این راه حمل و نقل حیاتی دسترسی به بازارهای شرقی را فراهم می کرد. در طی 35 سال، کانال‌ها اوهایو را از یک بیابان مرزی روستایی به رهبر کشور در تولید کشاورزی و سومین ایالت پرجمعیت تا سال 1860 تبدیل کردند. راه‌آهن‌ها پایان کانال را به عنوان یک موتور اقتصادی نشان می‌دادند، اما ترافیک تا زمان کبیر به کار خود ادامه داد. سیل سال 1913 سیستم را به عنوان یک شرکت تجاری نابود کرد. امروزه، کانال اوهایو و ایری به عنوان یک منبع تفریحی از تولد دوباره لذت می برد.

George Washington first proposed the idea of a canal connecting the Great Lakes to the Ohio-Mississippi River System in 1784. Inspired by the Erie Canal in New York, the State of Ohio began surveying routes in 1822 for its own grand internal improvement project. Completed a decade later, the 309-mile-long Ohio and Erie Canal connected Cleveland, Akron, Massillon, Dover, Roscoe, Newark, Columbus, Circleville, Chillicothe, Waverly, and Portsmouth. Success was immediate, as this vital transportation link provided access to Eastern markets. Within a span of 35 years, canals transformed Ohio from a rural frontier wilderness into the nation's leader in agricultural output and third most populous state by 1860. Railroads marked the end of the canal as an economic engine, but traffic continued to operate until the Great Flood of 1913 destroyed the system as a commercial enterprise. Today, the Ohio and Erie Canal is enjoying a rebirth as a recreational resource.