Daughters of Chivalry: The Forgotten Children of Edward I

باکره، پاکدامن، متواضع، صبورانه در انتظار نجات توسط شوالیه‌های شجاع و شاهزادگان خوش تیپ: این تصور ایده‌آل‌شده - و عمدتاً افسانه‌ای - از نجیب‌زن قرون وسطایی هنوز پابرجاست. با این حال، واقعیت بسیار متفاوت بود، همانطور که کلسی ویلسون لی در این روایت پر جنب و جوش از پنج دختر پادشاه بزرگ انگلیس، ادوارد اول نشان می دهد.

زندگی این خواهران - الئانورا، جوآنا، مارگارت، مری و الیزابت - طیف کاملی از تجربیات را برای زنان سلطنتی در قرون وسطی ارائه کردند. همانطور که در فرهنگ درباری مبتنی بر اشتیاق عاشقانه و نمایش درخشان زندگی می کردند، می دانستند که یک شاهزاده خانم باید پاکدامن باشد و در عین حال مادری برای بسیاری از فرزندان، ترجیحاً پسران، حلیم و در عین حال قادر به تأثیرگذاری بر شوهر سرکش یا حتی فرمان دادن به تعدادی از مردان باشد. -در اسلحه البته از دختران ادوارد انتظار می رفت که اتحادها را محکم کنند و زمین ها و سرزمین ها را با ازدواج های بزرگ سلسله ای تضمین کنند یا خانه های مذهبی را با عنایت سلطنتی وقف کنند. اما آنها نیز ماهرانه موفق شدند ...

Virginal, chaste, humble, patiently waiting for rescue by brave knights and handsome princes: this idealized – and largely mythical – notion of the medieval noblewoman still lingers. Yet the reality was very different, as Kelcey Wilson-Lee shows in this vibrant account of the five daughters of the great English king, Edward I.

The lives of these sisters – Eleanora, Joanna, Margaret, Mary and Elizabeth – ran the full gamut of experiences open to royal women in the Middle Ages. Living as they did in a courtly culture founded on romantic longing and brilliant pageantry, they knew that a princess was to be chaste yet a mother to many children, preferably sons, meek yet able to influence a recalcitrant husband or even command a host of men-at-arms. Edward's daughters were of course expected to cement alliances and secure lands and territory by making great dynastic marriages, or endow religious houses with royal favour. But they also skilfully managed...