An Aesthetic Occupation ; The Immediacy of Architecture and the Palestine Conflict

در اشغال زیبایی شناسانه دانیل برتراند مونک، تاریخ بی واسطه بودن سیاسی بی چون و چرای معماری "مقدس" را در درگیری بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها آشکار می کند. مونک تحقیقات آرشیوی پیشگامانه را با بینش‌های نظری ترکیب می‌کند تا به‌ویژه دوران قیمومیت را بررسی کند - دوره‌ای در نیمه اول قرن بیستم که بریتانیا بر فلسطین حاکمیت داشت. او ضمن بررسی رابطه بین بناهای تاریخی و خشونت توده‌ای در این زمینه، تلاش‌های فلسطینی، صهیونیستی و بریتانیایی را برای پیشبرد استدلال‌های رقیب در مورد سودمندی معماری برای سیاست مستند می‌کند. مونک تاریخ متقابل هردو این مواضع را ردیابی می کند و همچنین به این ادعا که در اورشلیم زیارتگاه ها در اورشلیم جلوه های بی واسطه امر سیاسی هستند و همچنین توضیح می دهد که چگونه مخالفان در مناقشه چگونه مشارکت خود را به بحث گذاشته و نظریه پردازی می کنند. در بازنمایی خود مونک با تجزیه و تحلیل مناقشات در مورد اصالت اماکن مقدس، بازسازی گنبد صخره، و گفتمان اتهام پس از شورش های 1929 براق، یا دیوار ناله، برای اولین بار فاش می کند که، همانطور که مبارزان به معماری نگاه می کردند و از آنها استفاده می کردند. با شفافیت موقعیت تاریخی خود، آنها به طور همزمان ناتوانی درگیری را در پاسخگویی به خود پیش بردند - و عادی کردند.
این مطالعه متوازن و منحصر به فرد برای هر کسی که به اسرائیل یا صهیونیسم، فلسطینی ها، درگیری های خاورمیانه، بیت المقدس علاقه مند است، جذاب خواهد بود. ، یا بناهای تاریخی آن. محققان معماری، نظریه سیاسی و دین و همچنین مطالعات فرهنگی و انتقادی نیز از استدلال های آن مطلع خواهند شد.