Nostalgia for the Modern: State Secularism and Everyday Politics in Turkey

با نزدیک شدن به پایان قرن بیستم، وحدت و اقتدار دولت سکولاریست ترکیه با ظهور اسلام سیاسی و جدایی طلبی کردها از یک سو و با افزایش تقاضاهای اتحادیه اروپا، صندوق بین المللی پول به چالش کشیده شد. و بانک جهانی از سوی دیگر. در حالی که دولت ترکیه مدت‌ها اسلام - دین اکثریت قریب به اتفاق شهروندانش - را به حوزه خصوصی محدود کرده بود، در اواخر دهه 1990 وارد عرصه عمومی شد و به بخشی از سیاست حزب تبدیل شد. با سیاسی شدن دین، نمادهای کمالیسم - ایدئولوژی رسمی جمهوری ترکیه که توسط مصطفی کمال آتاتورک در سال 1923 تأسیس شد - در سراسر حوزه خصوصی گسترش یافت. در نوستالژی مدرن، اسرا اوزیورک شیوه‌هایی را تحلیل می‌کند که شهروندان ترکیه شروع به ابراز دلبستگی و دلتنگی به پایه‌های سکولاریستی، مدرنیستی و ناسیونالیستی جمهوری ترکیه کردند. اوزیورک با تکیه بر تحقیقات قوم‌نگاری خود در استانبول و آنکارا در اواخر دهه 1990 توضیح می‌دهد که چگونه شهروندان عادی ترکیه تمایل خود را به کمالیسم به شیوه‌هایی که فضای داخلی خود را سازماندهی کردند، دیوارهای خود را تزئین کردند، داستان‌های زندگی خود را تعریف کردند و تحولات سیاسی را تفسیر کردند، نشان دادند. . او علاقه اخیر به زندگی خصوصی نسل بنیان‌گذار جمهوری را بررسی می‌کند، در چندین نمایشگاه موزه‌ای سازمان‌دهی شده خصوصی درباره جمهوری اولیه تأمل می‌کند و تکثیر عکس‌های آتاتورک، قوی‌ترین نماد ترک سکولار در خانه‌ها و مشاغل را در نظر می‌گیرد. حالت. او همچنین سازماندهی جشن های سال 1998 را به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد جمهوری بررسی می کند. بینش اوزیورک در مورد چگونگی گسترش ایدئولوژی های دولتی در قلمروهای خصوصی و شخصی زندگی، پیامدهایی برای همه جوامعی دارد که با ظهور همزمان نئولیبرالیسم و ​​مذهب سیاسی شده مواجه هستند.

As the twentieth century drew to a close, the unity and authority of the secularist Turkish state were challenged by the rise of political Islam and Kurdish separatism on the one hand and by the increasing demands of the European Union, the International Monetary Fund, and the World Bank on the other. While the Turkish government had long limited Islam—the religion of the overwhelming majority of its citizens—to the private sphere, it burst into the public arena in the late 1990s, becoming part of party politics. As religion became political, symbols of Kemalism—the official ideology of the Turkish Republic founded by Mustafa Kemal Atatürk in 1923—spread throughout the private sphere. In Nostalgia for the Modern, Esra Özyürek analyzes the ways that Turkish citizens began to express an attachment to—and nostalgia for—the secularist, modernist, and nationalist foundations of the Turkish Republic.

Drawing on her ethnographic research in Istanbul and Ankara during the late 1990s, Özyürek describes how ordinary Turkish citizens demonstrated their affinity for Kemalism in the ways they organized their domestic space, decorated their walls, told their life stories, and interpreted political developments. She examines the recent interest in the private lives of the founding generation of the Republic, reflects on several privately organized museum exhibits about the early Republic, and considers the proliferation in homes and businesses of pictures of Atatürk, the most potent symbol of the secular Turkish state. She also explores the organization of the 1998 celebrations marking the Republic’s seventy-fifth anniversary. Özyürek’s insights into how state ideologies spread through private and personal realms of life have implications for all societies confronting the simultaneous rise of neoliberalism and politicized religion.