The Crucified God

از انتشار انگلیسی خود در سال 1973، خدای مصلوب یورگن مولتمان توجه زیادی را به خود جلب کرد و به یکی از متون اصلی الهیات قرن بیستم تبدیل شد. به دنبال الهیات امید، خدای مصلوب پیشگامانه خود، صلیب را به عنوان پایه و اساس امید مسیحی قرار داد. نوآوری چشمگیر مولتمن این بود که صلیب را نه به عنوان یک مشکل تئودیسی، بلکه به عنوان یک عمل همبستگی نهایی بین خدا و بشریت در نظر گرفت. در این مورد، او از الهیات رهایی بخش استفاده کرد و از اولین کسانی بود که الهیات جهان سوم را در چارچوب جهان اول آورد.

مولتمن پیشنهاد می کند که رنج مشکلی نیست که باید حل شود، بلکه رنج است. جنبه ای از وجود خداست: خدا عشق است و عشق همواره شامل رنج است. در این دیدگاه، مصلوب شدن عیسی رویدادی است که کل تثلیث را تحت تأثیر قرار می دهد، و نشان می دهد که خدای مصلوب چیزی بیش از یک عنوان بازداشت کننده است، بلکه یک پیشرفت الهیاتی است.

From its English publication in 1973, Jurgen Moltmann's The Crucified God garnered much attention, and it has become one of the seminal texts of twentieth-century theology. Following up on his groundbreaking Theology of Hope, The Crucified God established the cross as the foundation for Christian hope. Moltmann's dramatic innovation was to see the cross not as a problem of theodicy but instead as an act of ultimate solidarity between God and humanity. In this, he drew on liberation theology, and he was among the first to bring third-world theologies into a first-world context.

Moltmann proposes that suffering is not a problem to be solved but instead that suffering is an aspect of God's very being: God is love, and love invariably involves suffering. In this view, the crucifixion of Jesus is an event that affects the entirety of the Trinity, showing that The Crucified God is more than an arresting titleit is a theological breakthrough.