ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Le cose che bruciano

دانلود کتاب چیزهایی که می سوزند

Le cose che bruciano

مشخصات کتاب

Le cose che bruciano

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9788858834541 
ناشر: Feltrinelli Editore 
سال نشر: 2019 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Italian 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 334 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 58,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 7


در صورت تبدیل فایل کتاب Le cose che bruciano به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب چیزهایی که می سوزند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب چیزهایی که می سوزند

آتیلیو کامپی یک جوان پنجاه ساله است که برای زندگی در روستا بازنشسته شده است و در ابتدای رمان خود را چنین توصیف می کند: \"می گویند با دستانم خودم را خراب کردم\". او پشت سر او یک حرفه سیاسی درخشان دارد که در اوج توسط لایحه گزاف او برای بازگرداندن لباس اجباری در مدارس نابود شد. پیشنهاد رد شده توسط حزب خود، کامپی، خشمگین، از صحنه عمومی ناپدید می شود. ما او را در آنجا، در خلوت حومه روکاپان، در اعتماد به همزیستی با طبیعت، تکرار آیه اوریول، مراقبت از چوب و آبیاری و پرورش در برابر دشمنان جدید می‌یابیم، مانند شاهد یهوه که بی‌احتیاط خود را به او نشان می‌دهد. صبح، و با قدیمی ها، مانند روزنامه نگار Ettore Mirabolani، رقیب قدیمی او. آتیلیو پیشنهاد ملاقات با او را می دهد، او همه اشکال خصومت را فرا می خواند تا آنها را از هم جدا کند، خود را در برابر او حاضر کند و صلح را به پایان برساند. در آرزوی هدف فروتنی باشید. آسان نیست، مخصوصا برای کسی مثل او. او دوست دارد از شر تمام وزن هایی که او را از ایمنی و سبکی باز می دارد خلاص شود، دوست دارد حسادت نسبت به همسر غالباً غایب خود (زنی از بسیاری از فرودگاه ها) یا ارث سنگین مادر و عمه واندا را از بین ببرد. همچنین از نظر بار سنگین، جعبه‌ها و جعبه‌های کتاب، نامه، عکس، که برای خلاص شدن از آن‌ها هر روز رویای آتش‌سوزی دیگری در اوج فانتزی‌های باروک در سر می‌پروراند، بی‌آنکه هرگز بتواند آن را محقق کند. همانطور که او هرگز واقعاً موفق نمی شود، حتی در تصوراتش، با اتوره میرابولانی، \"آن احمق\" صلح کند. مسیر فروتنی از تلو تلو خوردن، توقف و صعود مداوم تشکیل شده است، اما مهم خط پایان نیست، مسیر است. در بدترین حالت، آتیلیو در پایان، تقلید از اوریول را یاد خواهد گرفت.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Attilio Campi è un cinquantenne che si è ritirato a vivere in campagna, e nell’incipit fulminante del romanzo si descrive così: “Dicono che mi sono rovinato con le mie mani”. Alle spalle ha una brillante carriera politica distrutta sul più bello dalla sua stravagante proposta di legge per la reintroduzione dell’uniforme obbligatoria nelle scuole. Bocciata la proposta dal suo stesso partito, Campi, furibondo, sparisce dalla scena pubblica. Noi lo troviamo lì, nella solitudine della campagna di Roccapane, in confidente simbiosi con la natura, a rifare il verso del rigogolo, a occuparsi di legna e di irrigazione e a rimuginare contro i nemici nuovi, come il testimone di Geova che incautamente gli si presenta a casa un mattino, e con quelli vecchi, come il giornalista Ettore Mirabolani, suo antico rivale. Attilio si propone di incontrarlo, chiama a raccolta tutte le forme di ostilità per smontarle, presentarglisi davanti e consumare la pace. Aspira al traguardo dell’umiltà. Non facile, soprattutto per uno come lui. Vorrebbe liberarsi di tutte le some che gli impediscono salvezza e leggerezza, vorrebbe sbarazzarsi della gelosia nei confronti della moglie spesso assente (donna di molti aeroporti), o delle pesanti eredità della madre e della zia Vanda. Pesanti anche in termini di ingombro, casse e casse di libri, lettere, fotografie, per disfarsi delle quali sogna ogni giorno un falò diverso, in un crescendo di fantasie barocche, senza peraltro riuscire mai a realizzarlo. Così come non riesce mai davvero a fare pace, nemmeno nella sua immaginazione, con Ettore Mirabolani, “quello stronzo”. Il cammino verso l’umiltà è fatto di continui inciampi, arresti e salite, ma l’importante non è il traguardo, è il percorso. Male che vada Attilio avrà imparato, alla fine, a fare il verso del rigogolo.





نظرات کاربران