دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Ultima fermata Auschwitz
دانلود کتاب آخرین ایستگاه آشویتس
مشخصات کتاب
Ultima fermata Auschwitz
ویرایش:
نویسندگان: Eddy de Wind
سری:
ISBN (شابک) : 9788858699492
ناشر: Rizzoli
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 33,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Ultima fermata Auschwitz به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آخرین ایستگاه آشویتس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب آخرین ایستگاه آشویتس
در پایان سال 1944، آلمانی ها آشویتس را رها می کنند، در حالی که ارتش سرخ نزدیک می شود. آنها اکثر زندانیان باقی مانده را با خود حمل می کنند و آنها را مجبور به راهپیمایی های طاقت فرسا به سمت اردوگاه های کار اجباری آلمان می کنند. برای فرار از این سرنوشت، ادی دی ویند در یکی از پادگان ها، زیر انبوهی از لباس ها پنهان می شود. فریدل، همسرش، شهامت تقلید از او را ندارد. چند روز بعد ادی دفترچه ای متروکه پیدا می کند و شروع به نوشتن داستان خود می کند. او و فریدل در اردوگاه ترانزیت وستربورک در هلند ملاقات کردند. این دو جوان و سالم سر کار گذاشته شده بودند: ادی به عنوان پزشک، فریدل به عنوان پرستار. آنها همیشه در اردوگاه همدیگر را ملاقات کرده بودند، عاشق هم شده بودند و ازدواج کرده بودند، اما مقدر نبود که این فاصله صلح نسبی ادامه یابد. آنها نیز با بارگیری در کاروان های مرگ به آشویتس منتقل شده بودند. پس از جان سالم به در بردن از اولین انتخاب، بار دیگر خود را در تیمارستان های اردوگاه مشغول به کار شده بودند، اما این بار دچار اختلاف شدند. و با این حال، حتی در آنجا موفق شدند نوعی ارتباط برقرار کنند، به طور مخفیانه نامه های عاشقانه کوتاه رد و بدل کردند، یکدیگر را در آغوش های زودگذر و غیرقانونی در آغوش گرفتند و تا آخرین لحظه مقاومت کردند. داستان ادی و فریدل یک داستان اصیل است، یک بازسازی وفادار که از پشت سیم خاردار اردوگاه نوشته شده است. داستانی که در آن داستان جنایات روزانه - ترس از اس اس، سوء استفاده، تحقیر، بی رحمی، عذاب خود و دیگران - با امیدی سست اما سرسخت آمیخته شده است: عشقی که حتی در چنین شرایطی هرگز دست از مبارزه نمی کشد. سناریوی رنج و مرگ یک سند ضروری، برای زنده نگه داشتن خاطره چیزهایی که نمی توانیم فراموش کنیم.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Sul finire del 1944 i tedeschi stanno abbandonando Auschwitz, mentre l'Armata Rossa si avvicina. Portano con sé gran parte dei prigionieri rimasti, forzandoli in estenuanti marce verso i lager della Germania. Per sfuggire a quel destino, Eddy de Wind si nasconde in una delle baracche, sotto un cumulo di vestiti; Friedel, sua moglie, non ha il coraggio di imitarlo. Di lì a qualche giorno Eddy trova un taccuino abbandonato e comincia a scrivere la sua storia. Lui e Friedel si sono conosciuti nel campo di transito di Westerbork, nei Paesi Bassi. Giovani e in salute, i due erano stati messi al lavoro: Eddy come medico, Friedel come infermiera. Si erano frequentati, innamorati e sposati sempre all'interno del campo, ma quella parentesi di relativa pace non era destinata a durare. Caricati sui convogli della morte, erano stati anche loro trasferiti ad Auschwitz. Sopravvissuti alla prima selezione, si erano ritrovati di nuovo a lavorare nelle infermerie del campo, ma questa volta divisi. Eppure, persino lì sono riusciti a mantenere una qualche forma di comunicazione, scambiandosi di nascosto brevi lettere d'amore, stringendosi in abbracci fugaci quanto illegali e resistendo fino all'ultimo. Quella di Eddy e Friedel è una vicenda autentica, una ricostruzione fedele scritta «a caldo» da dietro al filo spinato del lager. Una storia in cui il racconto delle atrocità quotidiane – il timore nei confronti delle SS, gli abusi, le umiliazioni, l'abbrutimento, l'agonia propria e altrui – è venato da una flebile ma tenace speranza: quella di un amore che non smette di lottare anche in un simile scenario di sofferenza e morte. Un documento imprescindibile, per mantenere in vita il ricordo di ciò che non possiamo dimenticare.
