دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Catherine H. Zuckert
سری:
ISBN (شابک) : 9780226434940, 2016033961
ناشر: University of Chicago Press
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 830 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Machiavelli's Politics به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سیاست ماکیاولی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ماکیاولی را عموماً به عنوان معلم مستبدان می شناسند، یکی از مدافعان کلیدی سیاست های بی پروا «ماکیاولیستی» که در رساله سیاسی برجسته اش شاهزاده آمده است. برخی دیگر با استناد به گفتارهای مربوط به لیوی استدلال می کنند که ماکیاولی در واقع یک مدافع پرشور سیاست جمهوری خواهی است که نیاز به اقدامات سخت گاه و بیگاه برای حفظ نظم سیاسی را می دید. کدام یک به بهترین وجه آموزه های فیلسوف پرکار ایتالیایی را مشخص می کند؟ با کتاب سیاست ماکیاولی، کاترین اچ. زوکرت این پرسش را با تفسیر مجدد عمده از آثار منثور ماکیاولی که دیدگاهی منسجم شگفتآور از سیاست را آشکار میکند، به ذهن متبادر میکند. با شروع با دو اثر مهم سیاسی ماکیاولی، زوکرت متقاعد کننده نشان می دهد که انقلاب اخلاقی ماکیاولی در شاهزاده پایه و اساس شکل جدیدی از جمهوری دموکراتیک را که او در گفتارها پیشنهاد می کند، می گذارد. ماکیاولی که به سیاستمداران جاه طلب برای خدمت به منافع عمومی خود بی اعتماد بود، در کتاب شاهزاده سعی کرد آنها را متقاعد کند که بهترین راه برای دستیابی به جاه طلبی های خود تأمین خواسته ها و جاه طلبی های رعایا و همشهریانشان است. او سپس در گفتارها، انواع قوانین و نهادهایی را توصیف میکند که تعارض بین این دو را به گونهای متعادل میسازد که آزادی بیشتر، اگر نه همه، را تضمین میکند. زوکرت در نیمه دوم کتاب خود، آثار منتخب بعدی - لا ماندراگولا، هنر جنگ، زندگی کاستروچیو کاسترکانی، کلیزیا، و تاریخ های فلورانسی را - در معرض بررسی قرار داد و نشان داد که چگونه ماکیاولی جنبه های خاصی از اندیشه خود را در این آثار توسعه داد. . برای مثال، در هنر جنگ، او به طور ملموستر توضیح میدهد که چگونه و تا چه اندازه اصول سازمانی که در شاهزاده و گفتمانها پیش برد، باید در شرایط مدرن اعمال شود. از آنجایی که انسانها اساساً بر اساس احساسات عمل میکنند، ماکیاولی تلاش میکند به خوانندگان نشان دهد که آن احساسات چیست و چگونه میتوان آنها را به سمت نتایج مولد و نه مخرب هدایت کرد. سیاست ماکیاولی که یک تحلیل خیرهکننده و جاهطلبانه است، بهطور درخشان نشان میدهد که چقدر دیدگاههای متضاد آموزههای ماکیاولی را نشان میدهند، اما لازم است که همه آثار او را در نظر بگیریم تا بفهمیم چگونه آنها در یک دیدگاه سیاسی متحد میشوند. این یک اثر مجسیری است که اگر بخواهیم درک جامعی از فیلسوف به دست آوریم، نمی توان آن را نادیده گرفت.
Machiavelli is popularly known as a teacher of tyrants, a key proponent of the unscrupulous “Machiavellian” politics laid down in his landmark political treatise The Prince. Others cite the Discourses on Livy to argue that Machiavelli is actually a passionate advocate of republican politics who saw the need for occasional harsh measures to maintain political order. Which best characterizes the teachings of the prolific Italian philosopher? With Machiavelli’s Politics, Catherine H. Zuckert turns this question on its head with a major reinterpretation of Machiavelli’s prose works that reveals a surprisingly cohesive view of politics. Starting with Machiavelli’s two major political works, Zuckert persuasively shows that the moral revolution Machiavelli sets out in The Prince lays the foundation for the new form of democratic republic he proposes in the Discourses. Distrusting ambitious politicians to serve the public interest of their own accord, Machiavelli sought to persuade them in The Prince that the best way to achieve their own ambitions was to secure the desires and ambitions of their subjects and fellow citizens. In the Discourses, he then describes the types of laws and institutions that would balance the conflict between the two in a way that would secure the liberty of most, if not all. In the second half of her book, Zuckert places selected later works—La Mandragola, The Art of War, The Life of Castruccio Castracani, Clizia, and Florentine Histories—under scrutiny, showing how Machiavelli further developed certain aspects of his thought in these works. In The Art of War, for example, he explains more concretely how and to what extent the principles of organization he advanced in The Prince and the Discourses ought to be applied in modern circumstances. Because human beings act primarily on passions, Machiavelli attempts to show readers what those passions are and how they can be guided to have productive rather than destructive results. A stunning and ambitious analysis, Machiavelli’s Politics brilliantly shows how many conflicting perspectives do inform Machiavelli’s teachings, but that one needs to consider all of his works in order to understand how they cohere into a unified political view. This is a magisterial work that cannot be ignored if a comprehensive understanding of the philosopher is to be obtained.