The Lonely Man of Faith

Joseph B. Soloveitchik، خاخام معروف به "راو" توسط پیروانش در سراسر جهان، یک مرجع برجسته در معنای قانون یهود و نیروی برجسته ای در ایجاد پل هایی بین یهودیت ارتدکس سنتی و جهان مدرن بود. در «مرد تنهای ایمان»، مقاله ای سر به فلک کشیده و شیوا که برای اولین بار در مجله سنت در سال 1965 منتشر شد، سولوویچیک به بررسی تنهایی اساسی فرد با ایمان در جامعه خودشیفته، مادی گرا و سودمند ما می پردازد. در این کلاسیک مدرن، Soloveitchik از داستان آدم و حوا به عنوان سکوی پرشی استفاده می‌کند و بینش‌های فیلسوفان مهم غربی مانند کیرکگارد و کانت را با خوانش‌های مبتکرانه پیدایش در هم می‌آمیزد تا برای مؤمنان در دنیای امروز راهنمایی کند. او دعا را به عنوان "منادی اصلاح اخلاق" توضیح می دهد و با همدلی و درک ناامیدی و خشم افرادی را که از طریق معرفت مستقیم به خدایی که دور و غیرقابل دسترس به نظر می رسد به دنبال رستگاری شخصی هستند، بحث می کند.

Joseph B. Soloveitchik, the rabbi known as "The Rav" by his followers worldwide, was a leading authority on the meaning of Jewish law and prominent force in building bridges between traditional Orthodox Judaism and the modern world. In THE LONELY MAN OF FAITH, a soaring, eloquent essay first published in Tradition magazine in 1965, Soloveitchik investigates the essential loneliness of the person of faith in our narcissistic, materially oriented, utilitarian society. In this modern classic, Soloveitchik uses the story of Adam and Eve as a springboard, interweaving insights from such important Western philosophers as Kierkegaard and Kant with innovative readings of Genesis to provide guidance for the faithful in today's world. He explains prayer as "the harbinger of moral reformation," and discusses with empathy and understanding the despair and exasperation of individuals who seek personal redemption through direct knowledge of a God who seems remote and unapproachable....