The consolations of mortality: making sense of death

برای کسانی که به زندگی پس از مرگ اعتقاد ندارند، حکمت اعصار چهار تسلی بزرگ برای فانی ارائه می دهد: این که مرگ خوش خیم و خوب است. که زندگی فانی نوع خود جاودانگی را فراهم می کند. که جاودانگی واقعی وحشتناک خواهد بود. و اینکه در زندگی با انواع زیان هایی مواجه می شویم که در نهایت در مرگ با آن مواجه خواهیم شد. آیا هر یک از این تسلی‌ها می‌تواند صادقانه ما را با مرگ اجتناب‌ناپذیرمان آشتی دهد؟

در این کتاب به‌موقع، اندرو استارک حقیقت روان‌شناختی این تسلی‌ها را آزمایش می‌کند و سنت‌های ادبی، فلسفی و فرهنگی جمعی ما را برای پاسخ به این سؤال جستجو می‌کند که چگونه، در قرن بیست و یکم، ممکن است شرایط فانی ما را بپذیرد. از اپیکور و هایدگر گرفته تا فهرست‌های سطلی، شعله‌ور شدن ستاره‌های راک و بازنشستگی پیراهن‌های ورزشی، کاوش‌های تکان‌دهنده و آموخته‌شده استارک نشان می‌دهد که چگونه این تسلی‌ها، در کنار هم، مرگ را به عنوان یک موهبت آشکار می‌کنند، مهم نیست چقدر زندگی را دوست داشته باشیم.

For those who don't believe in an afterlife, the wisdom of the ages offers four great consolations for mortality: that death is benign and good; that mortal life provides its own kind of immortality; that true immortality would be awful; and that we experience the kinds of losses in life that we will eventually face in death. Can any of these consolations honestly reconcile us to our inevitable demise?

In this timely book, Andrew Stark tests the psychological truth of these consolations and searches our collective literary, philosophical, and cultural traditions for answers to the question of how we, in the twenty-first century, might accept our mortal condition. Ranging from Epicurus and Heidegger to bucket lists, the flaming out of rock stars, and the retiring of sports jerseys, Stark's poignant and learned exploration shows how these consolations, taken together, reveal death as a blessing no matter how much we may love life.